[ad_1]
Καλλιέργεια Καλαμποκιού Συνθήκες Για Να Ευδοκιμήσει
Η καλλιέργεια του αραβόσιτου είναι διαδεδομένη σε όλη την επικράτεια της χώρας μας. Γενικά μπορεί να καλλιεργηθεί σε όλα τα μήκη και πλάτη του ελληνικού χώρου. Τα ιδανικά χαρακτηριστικά όμως που χρειάζεται κάποιος καλλιεργητής για να πετύχει τις υψηλότερες αποδόσεις αναφέρονται παρακάτω.
Έδαφος
Αρχικά το pH του εδάφους πρέπει να κυμαίνεται από 5.6 – 7.5. Το ιδεώδες
έδαφος για τον αραβόσιτο είναι βαθύ, μέσης σύστασης, με καλή στράγγιση και
μεγάλη ικανότητα συγκράτησης νερού. Έτσι του επιτρέπει την ακώλυτη ανάπτυξη του
εκτεταμένου ριζικού συστήματος του φυτού και επομένως και τον καλύτερο
εφοδιασμό του φυτού με νερό και ανόργανα στοιχεία. Η αύξηση του ριζικού
συστήματος περιορίζεται σημαντικά σε συνεκτικά εδάφη.
Θερμοκρασία
Όσον αφορά τις κλιματολογικές συνθήκες ο αραβόσιτος
χαρακτηρίζεται ως φυτό θερμών κλιμάτων. Δεν αναπτύσσεται σε περιοχές με μέση
θερμοκρασία θέρους χαμηλότερη από 19οC και μέση θερμοκρασία νύχτας κατά τους
θερινούς μήνες χαμηλότερη από 13οC. Για το φύτρωμα των σπόρων η ελάχιστη θερμοκρασία είναι 10oC
και η άριστη γύρω στους 20οC. Η βλαστητική ανάπτυξη αυξάνεται σχεδόν γραμμικά με τη
θερμοκρασία από τους 15οC ως τους 24-30οC.
Παράλληλα, παρά το γεγονός ότι οι ρυθμοί φωτοσύνθεσης και
αύξησης μεγιστοποιούνται στους 30-35oC, θερμοκρασίες υψηλότερες των 30oC κατά
τη διάρκεια της ημέρας σχετίζονται με αυξημένες απώλειες νερού λόγω
εξατμισοδιαπνοής.
Γενικά, η διάρκεια της βλαστητικής ανάπτυξης επηρεάζεται από τις θερμοκρασίες που επικρατούν κατά την περίοδο αυτή. Οι δροσερές νύχτες είναι ευνοϊκότερες για την καλλιέργεια από τις θερμές γιατί προκαλούν μεγαλύτερη συσσώρευση ξηρού βάρους στα φυτά, παρόλο που επιβραδύνουν το ρυθμό ανάπτυξης.
Η διάρκεια της αναπαραγωγικής ανάπτυξης επηρεάζεται πολύ
λιγότερο ή και ελάχιστα από τη θερμοκρασία σε σύγκριση με τη βλαστική περίοδο.
Πολύ υψηλές θερμοκρασίες και χαμηλή υγρασία της ατμόσφαιρας
κατά το στάδιο της επικονίασης ελαττώνουν σημαντικά τον αριθμό των
γονιμοποιημένων καρπών, επειδή επηρεάζουν αρνητικά τη ζωτικότητα των
γυρεοκόκκων και την επιδεκτικότητα των στιγμάτων για επικονίαση. Η κρίσιμη
θερμοκρασία πάνω από την οποία αρχίζει να μειώνεται η παραγωγή βρίσκεται γύρω
στους 32oC.
Οι ιδανικές θερμοκρασίες ημέρας για την ανάπτυξη του
αραβόσιτου είναι από 24 έως 30οC.
Άρδευση
Oι
απαιτήσεις του αραβοσίτου σε νερό για μία ικανοποιητική παραγωγή κυμαίνονται
από 440-800mm στο σύνολο της καλλιεργητικής περιόδου. Τις μεγαλύτερες ανάγκες
σε νερό ο αραβόσιτος, τις έχει την περίοδο που η καλλιέργεια έχει μέγιστη
υδατοκατανάλωση, δηλ. στην περίοδο που τα φυτά έχουν αναπτύξει τελείως το
φύλλωμά τους. Για τα ελληνικά δεδομένα, η περίοδος Ιούλιος-Αύγουστος
Ακόμη όμως και σε υγρές περιοχές με αρκετές βροχοπτώσεις
καθ’ όλη τη διάρκεια τις καλλιεργητικής περιόδου είναι δυνατό να χρειασθεί
εφαρμογή συμπληρωματικής άρδευσης στην κρίσιμη εποχή, γιατί τότε συνήθως οι
απαιτήσεις σε νερό ξεπερνούν την εποχιακή βροχόπτωση.
Γενικά, ο αραβόσιτος θεωρείται ως το δημητριακό με την υψηλότερη παραγωγικότητα όταν αρδεύεται επαρκώς. Υπό συνθήκες υδατικής καταπόνησης η παραγωγικότητα του φυτού είναι πολύ χαμηλή.
ΕΧΘΡΟΙ
Η καταπολέμηση των ζιζανίων είναι ιδιαίτερα σημαντική στη
καλλιέργεια του αραβόσιτου διότι μπορεί να μειώσει τη παραγωγή έως και 20%.
Υπάρχουν τριών ειδών καταπολεμήσεις στη καλλιέργεια και αναφέρονται ως
προσπαρτική, προφυτρωτική, μεταφυτρωτική. Ιδιαιτέρα σημαντικό ρόλο παίζει η
σωστές μηχανικές καλλιεργητικές φροντίδες που πραγματοποιήθηκαν πριν τη σπορά
του αραβόσιτου.
Ο αραβόσιτος γενικά είναι ανθεκτικό φυτό ενάντια σε έντομα και μύκητες. Οι κυριότεροι εχθροί του είναι :
| ΕΝΤΟΜΑ | ΜΥΚΗΤΕΣ |
|
Agriotes spp |
Pythium |
|
Melanotus spp |
Diplodia zeae |
|
Agrotis spp |
Gibberella zeae |
|
Aphis maidiradicis |
Macrop-homina phaseoli |
| Orthoptera |
Erwinia dissolvens |
|
Heliothis zeae |
Nigrospora oryzae |
|
Ostrinia (=Pyrausta) nubilalis |
Puccinia sorghi |
Καρποί προσβεβλημένοι από τον μύκητα Aspergillus flavus περιέχουν αφλατοξίνη η οποία προκαλεί συμπτώματα δυσπεψίας ή και το θάνατο σε ζώα και πτηνά.
ΣΠΟΡΑ
Η σπορά πραγματοποιείται με πνευματικές μηχανές σποράς. Είναι σημαντικό ο σπόρος να είναι ομοιόμορφος, να επιλεγεί το σωστό μέγεθος σπόρου για το δίσκο της μηχανής και η ταχύτητα κίνησης της σπαρτικής να έχει το σωστό ρυθμό ώστε να τοποθετεί τους σπόρους στη σωστή θέση τους. Ανάλογα τη ποικιλία και το μέγεθος του σπόρου οι αποστάσεις φύτευσης διαφέρουν και κατά συνέπεια η ποσότητα σπόρου ανά στρέμμα. Η πυκνότητα σποράς καθορίζεται από την απόσταση μεταξύ των γραμμών σποράς και την απόσταση των φυτών επί της γραμμής. Σε αμιγείς καρποδοτικές φυτείες αραβοσίτου οι αποστάσεις μεταξύ των γραμμών κυμαίνονται γενικά μεταξύ 60-105cm. Μικρότερες αποστάσεις δημιουργούν, εκτός των άλλων, και προβλήματα στη μηχανική συγκομιδή του αραβοσίτου.
Γενικά, το βάθος σποράς θα πρέπει να είναι τουλάχιστο 2.5cm για μία στοιχειώδη προστασία του σπόρου από ξήρανση, έντομα και τρωκτικά. Σε πρώιμες σπορές, όπου κατά τεκμήριο υπάρχει επαρκής εδαφική υγρασία και οι θερμοκρασίες είναι σχετικά χαμηλές, συνιστάται η σπορά σε μικρό ή μέτριο βάθος (2.5-4cm). Κατά τους Aldrich et al. (1975) το μέγιστο βάθος σποράς σε ξηρά εδάφη μπορεί να φθάσει τα 7.5-8.5cm σε αργιλώδη εδάφη, 10-11cm σε πηλώδη και 12.5cm σε αμμώδη. Για τις ελληνικές συνθήκες και για την περίοδο Απριλίου-Μαΐου, το μέσο βάθος σποράς είναι περίπου 5cm.
ΕΠΟΧΗ
ΣΠΟΡΑΣ
Ο
καταλληλότερος χρόνος σποράς είναι εκείνος κατά τον οποίο η θερμοκρασία του
εδάφους στο συνηθισμένο βάθος σποράς είναι τουλάχιστο 15-16oC. Τέτοιες
θερμοκρασίες εδάφους αρχίζουν να παρατηρούνται στη χώρα μας συνήθως από τις
αρχές-μέσα Απριλίου.
ΛΙΠΑΝΣΗ –
ΘΡΕΨΗ
Λόγω της
υψηλής παραγωγικότητάς του σε βιομάζα και καρπό απορροφά μεγάλες ποσότητες
ανόργανων θρεπτικών στοιχείων από το έδαφος. Κατά συνέπεια, η διατήρηση της
παραγωγικότητας της καλλιέργειας σε υψηλά επίπεδα προϋποθέτει τον επαρκή
εφοδιασμό του εδάφους με θρεπτικά στοιχεία.
Ο αραβόσιτος
απορροφά άζωτο σε μεγαλύτερες ποσότητες από οποιοδήποτε άλλο θρεπτικό στοιχείο.
Επίσης έχει τις μεγαλύτερες ανάγκες σε άζωτο από όλα τα φυτά μεγάλης
καλλιέργειας, εκτός από ορισμένα ψυχανθή. Αν και η αντίδραση του αραβοσίτου
στον φωσφόρο είναι πολύ λιγότερο θεαματική από εκείνη που παρατηρείται στο
άζωτο, η έλλειψη φωσφόρου μπορεί να περιορίσει σημαντικά την τελική απόδοση. Οι
απαιτήσεις αυτού του σιτηρού σε κάλιο είναι μεγάλες, ανάλογες με εκείνες του
αζώτου. Η πορεία απορρόφησης του καλίου διαφέρει από τις πορείες του αζώτου και
του φωσφόρου.
Προβλήματα στη θρέψη του αραβοσίτου δημιουργούν κυρίως ο Ψευδάργυρος (Zn). Το κύριο σύμπτωμα έλλειψης ψευδαργύρου είναι μία μεσονεύρια χλώρωση στα παλαιότερα φύλλα και καθολική χλώρωση στα νεαρά υπό εκδίπλωση φύλλα. Παράλληλα τα φυτά εμφανίζουν νανισμό.
ΣΥΓΚΟΜΙΔΗ
Ο χρόνος
φυσιολογικής ωρίμανσης του καρπού του αραβοσίτου δεν συμπίπτει με το χρόνο
συγκομιδής. Ο καρπός του αραβόσιτου εμπεριέχει σχετικά υψηλή περιεκτικότητα νερού
κάτι το οποίο δημιουργεί προβλήματα στην αποθήκευσή του λόγω αυξημένων κινδύνων
προσβολών από μύκητες και βακτήρια.
Παράλληλα,
οι υγροί καρποί υφίστανται μεγάλες απώλειες σε ξηρή ουσία κατά την αποθήκευσή
τους λόγω αυξημένης αναπνευστικής δραστηριότητας. Η αποθήκευση των καρπών είναι
ασφαλής μόνο όταν η υγρασία τους φθάσει το 13.5% ή το 15% αλλά με θερμοκρασία
αποθήκευσης αρκετά χαμηλή.
Η διατήρηση
της καλλιέργειας στον αγρό μέχρι την επίτευξη της υγρασίας αποθήκευσης του
καρπού με φυσική αφυδάτωση απαιτεί πολύ χρόνο. Αυτό οφείλεται στην επένδυση των
σπαδίκων με τα βράκτεια, στην απομύζηση υγρασίας από τον άξονα του σπάδικα, ο
οποίος είναι υδαρέστερος περίπου κατά 20% σε σχέση με τους καρπούς, και πιθανώς
στην απομύζηση υγρασίας από φύλλα και στελέχη.
Η
παρατεταμένη παραμονή της καλλιέργειας στον αγρό για φυσική αφυδάτωση του
προϊόντος είναι παρακινδυνευμένη γιατί ενέχει κινδύνους απωλειών λόγω
πλαγιάσματος και προσβολών από πτηνά. Επίσης δυσκολεύει το έργο των συλλεκτικών
μηχανών και αυξάνει τις απώλειες καρπού από τη χρήση τους.
Τέλος,
στερεί τη δυνατότητα εκμετάλλευσης νωπών φυτικών τμημάτων ως κτηνοτροφών άμεσης
κατανάλωσης.
Ο προσδιορισμός του καταλληλότερου χρόνου συγκομιδής θα γίνει με βάση το ποσοστό υγρασίας των καρπών σε συσχετισμό με τον υφιστάμενο εξοπλισμό της εκμετάλλευσης σε μέσα συγκομιδής και τις δυνατότητες ξήρανσης και αποθήκευσης του προϊόντος.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
Εκμηχάνιση της καλλιέργειας του
Αραβόσιτου, πτυχιακή μελέτη του φοιτητή Σαρέλλα Χρήστου, ΤΕΙ Καλαμάτας,
Καλαμάτα, Μάιος 2010.
Σιτηρά και αρωματικά-φαρμακευτικά φυτά
υφιστάμενη κατάσταση στην Ελλάδα προβλήματα και προοπτικές στο πλαίσιο της
Ευρωπαικής Ένωσης, πτυχιακή μελέτη του φοιτητή Παππά Κωνσταντίνου, ΤΕΙ
Καλαμάτας, Καλαμάτα, 1999.
Τα
σιτηρά των θερμών κλιμάτων Αραβόσιτος-Σόργο-Ρύζι-Κεχρί”, Ανδρέας Ι.
Καραμάνος, Εκδόσεις Παπαζήση.
Δαλιάνης,
Κ. (1983). Ανοιξιάτικα Σιτηρά. Αθήνα: Eκδόσεις Σταµούλη.
Περιοδικό ΕΠΙ ΓΗΣ | ΤΕΥΧΟΣ Νο 10
http://www.opengov.gr/ypaat/wp-content/uploads/downloads/2013/07/aravositos.pdf
http://www.gaiapedia.gr/gaiapedia/
Γιάννης Διβανές
Γεωπόνος MSc
i-CON.SHARE
[ad_2]
Πηγή: Agravia.gr
